|
Szkoła w Mikicinie Przez większą część okresu międzywojennego na terenie wsi Mikicin szkoła nie funkcjonowała. Dopiero pod koniec lat trzydziestych XX w., w prywatnym domu założono pierwszą czteroklasową szkołę powszechną. Za założyciela szkoły należy uważać Franciszka Szczepańskiego, dzięki którego pracy i zaangażowaniu zaczęła funkcjonować prekursorska placówka. W początkowym okresie merytorycznie wspomagała go Maria Kotuk, prowadząc zajęcia z dziećmi. W 1940 r. już w czasie okupacji sowieckiej pobudowana została pierwsza szkoła. Zbudowana została na placu podarowanym przez dziedzica w Mikicinie - Kozłowskiego w czasie komasacji gruntów w 1935 r. W czasie okupacji niemieckiej mieścił się nowo wybudowanym budynku magazyn zbożowy, a następnie mieszkania prywatne. Zaraz po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, tworzeniem nowej placówki szkolnej zajął się ponownie Szczepański zostając jednocześnie jej pierwszym kierownikiem. Podobnie jak przed wojną zajęcia z dziećmi prowadziła Kotukowa. Podobnie jak przed wojną była to szkoła czteroklasowa, a starsze dzieci musiały dojeżdżać do szkoły w Mikicinie lub Dolistowie. Pierwszymi uczniami w nowej szkole byli m.in. Alfred Brodziński, Stanisław Cybulko, Czesława Dec, Edward Dec s. Adolfa, Maria Dec c. Bronisława, Irena Dębowska c. Antoniego, Helena Dziekońska c. Bolesława, Danuta Kotuk c. Bronisława, Jan Kotuk s. Kazimierza, Antoni Kotuk s. Jana, Henryk Pilichiewicz s. Adolfa, Henryk Sawicki s. Antoniego, Stefan Stankiewicz s. Waleriana, Kazimierz Szczepański s. Jana, Mieczysław Wojtkielewicz s. Józefa, Janina Znorowska c. Piotra. W roku szkolnym 1946/1947 nie zmieniła się kadra pedagogiczna. Był to ciężki rok dla placówki. Brak było podstawowego sprzętu szkolnego. Często uczniowie siedzieli po 4 lub 5 w jednej ławce, brak było atramentu i kredy. Wielu uczniów przerwało naukę w szkole z różnych często niezależnych od nich powodów. W wielu klasach byli tzw. uczniowie przerośnięci. Zdarzało się, że 12-latek uczęszczał do I klasy. Szkoła liczył 129 uczniów. Powstała po raz pierwszy piąta klasa licząca 10 uczniów, w bieżącym roku szkolnym tylko połowa uczniów ukończyła tą klasę. Do IV klasy uczęszczało 19 uczniów, do III - 30, do II - 31, a do I 39 - uczniów. W roku szkolnym 1947/1948 w pięcioklasowej szkole naukę pobierało 117 uczniów. W tym klasa I liczyła 28 uczniów, klasa II - 32, klasa III - 22, klasa IV - 23, a w klasie V 12 uczniów. Z ogólnej liczby uczniów szkoły promocję do następnej klasy otrzymało 105 uczniów, w tym klasę V dziesięć osób. W ostatniej klasie uczyli się m.in. Zdzisław Kloza s. Bolesława, Władysław Muzyka. W kolejnym roku szkolnym 1948/49 szkoła w Mikicinie była już placówką sześcioklasową. Do klasy I uczęszczało 21 uczniów, II - 30, III - 30, IV - 23, V - 15, a do najstarszej VI klasy 12, z czego promocję otrzymało 9 osób. Ogólnie w szkole uczyło się 131 uczniów, a promocję otrzymało 111. W szkole nadal kierownikiem był F. Szczepański, a wspomagała go M. Kotuk. Nadal szkoła borykała się z brakiem pomocy dydaktycznych i wyposażeniem. Część ławek szkolnych wykonali sami rodzice, ale i tak było ich za mało jak na tak rozwijającą się placówkę. W związku z tym nauka prowadzona była na dwie zmiany, a klasy były łączone. W roku szkolnym 1949/50 obsada nauczycielska nie uległa zmianie. Szkoła liczyła 142 uczniów i do następnej klasy promowanych było 114. I tak klasa I liczyła 28 uczniów, klasa II - 24, III - 28, IV - 26, V - 21, a najstarsza klasa VI - 15, z czego wszyscy uzyskali promocję do następnej klasy. Po raz pierwszy pojawia się funkcja woźnego, którą pełniła Józefa Wińska. Warunki do edukacji młodzieży pozostawały bez zmian. Szczególnie uciążliwy był brak opału, co znacznie pogarszało funkcjonowanie szkoły w okresie zimy. Arkadiusz Studniarek
|
|
2006 © e-monki.pl & A. Studniarek |